Είναι μια έκκληση για βοήθεια. Εγώ, ο Ζήνων του τίτλου, μάζεψα ένα εγκαταλελειμμένο golden retriever το πάσχα του 2019. Γλυκύτατο σκυλί, αλλά ήταν κακοποιημένο και του βγαίνουν που και που τ’ απωθημένα του πάνω μου. Όχι αστεία· μιλάμε για άγρια δαγκώματα: νοσοκομεία, ράμματα, αντιβιοτικά, και βέβαια πολύς πόνος. Εφτά φορές από Απρίλη 2019 ως Γενάρη 2022, συν δυο τρεις επιθέσεις που κατάφερα να γλυτώσω.
Δεν φταίει το σκυλί για τα απωθημένα του, αλλά ούτε κι εγώ φταίω. Φταίει αυτός που το κακοποιούσε. Και δεν φταίει μόνο γι αυτά που έκανε στο σκύλο, αλλά φταίει και γι αυτά που έπαθα και συνεχίζω να παθαίνω εγώ. Γιατί μετά που έμαθα το ιστορικό του σκύλου, τον πήρα τηλέφωνο και του ζήτησα να μου πει πως, πότε, σε πιες περιστάσεις, γιατί και με τι τον έδερνε. Του εξήγησα ότι για ν’ αποφύγω τα δαγκώματα πρέπει ν’ αποφύγω τις περιστάσεις που έχει συνδέσει ο σκύλος με την κακοποίηση, που τον κάνουν να αντιδρά αμυντικά και να δαγκώνει. Και ενώ ήξερα πολλές λεπτομέρειες που τις είχα μάθει από ένα σωρό κόσμο και που συνάδουν μεταξύ τους, και του τις είπα, τι έκανε ο τύπος; Τα αρνήθηκε όλα και με φόρτωσε ένα κάρρο ψέμματα, σαν τετράχρονο παιδάκι που το πιάσανε στα πράσα, κι όμως επιμένει να αρνείται ότι έκανε αυτό που το είδαν με τα μάτια τους να κάνει. Ωριμότητα και ανδρισμός, τι να πει κανείς.
Ήλπιζα ότι με τον καιρό θα χαλάρωνε το σκυλί και θα ηρεμούσε, και πράγματι έχει χαλαρώσει φοβερά σε σχέση με όταν το βρήκα, αλλά τα ψυχικά του τραύματα είναι βαθειά και οι επιθέσεις συνεχίζουν· η πιό πρόσφατη μόλις την περασμένη βδομάδα. Έτσι αποφάσισα ν’ ανοίξω αυτό το site και να ζητήσω από το γενικό κοινό να μου πει ότι τύχει να ξέρει, που θα μπορούσε να μου συμπληρώσει την ελλειπή εικόνα της κακοποίησης του σκύλου που έχω τώρα.
Πέρα απ’ αυτά ελπίζω ότι οι πληροφορίες, οι ιδέες και οι απόψεις που παρουσιάζω εδώ, μπορεί να σταθούν χρήσιμες και σε άλλους, είτε άνθρωποι είναι είτε σκύλοι.